Włókiennicza, jaką znamy, zniknie i - miejmy nadzieję - nigdy nie wróci. Ale pamięć o tym, czym jest, musi przetrwać, bo opowieść o tej ulicy to opowieść o trudnej historii Łodzi.

Ulica Włókiennicza. Serce Łodzi. Do Piotrkowskiej kilkasetmetrów. Mimo to przez lata miejsce to było najbardziej wyrazistym symbolem problemów, z jakimi borykała się Łódź. Ciesząca się fatalną reputacją ulica odcisnęła swoje piętno nie tylko na jej mieszkańcach. Dla wszystkich łodzian była żywym dowodem na to, co może stać się z miejscem, o którym się zapomni. Które w problemach zostawi się samo sobie z nadzieją, że jakoś sobie poradzi. Włókiennicza sobie nie poradziła.

Dzisiaj ulica jest wielkim placem budowy. Przechadzając się tędy, mijamy betoniarki, rusztowania i robotników w kamizelkach z napisem Budomal. Ale jeszcze nie tak dawno naszymi towarzyszami byłyby puste „małpki” porozstawiane na parapetach i w bramach, szemrane postacie handlujące dopalaczami, dzieci grające w piłkę na środku ulicy.

Inspiracja z Zachodu

I pomyśleć, że w jednej z tych kamienic mieszkał przed wojną Hilary Majewski – jeden z najwybitniejszych architektów Łodzi. Że ulica Kamienna (dawniej tak nazywała się Włókiennicza), w budowie której miał swój niemały udział, to efekt jego podróży do Włoch, Francji, Anglii i Bawarii, gdzie podpatrywał największe dzieła światowej architektury i gdzie kształtował swoje poczucie estetyki w projektowaniu przestrzeni.

Kto dziś tak myśli o Włókienniczej? Nikt. Dla nas – współczesnych obraz Włókienniczej, który widzimy, to ten z piosenki „Kochankowie z ulicy Kamiennej”. Agnieszka Osiecka opisuje w niej mieszkańców. Jacy są? „Żywią się chlebem i piwem”, „pierścionków, kwiatów nie dają”, „wieczorami na schodach i w bramach trwają tak czasem aż do rana”. „Tramwajem jeżdżą w podróże, boją się gliny i stróża”. „Kiecki są stare i zmięte”, „ruszają, brzydcy i głodni”.

Trudno o lepszy obraz Włókienniczej. To ulica, obok której nie da się przejść obojętnie. Ktoś pod jej wpływem napisze piosenkę, ktoś inny nazwie Łódź „miastem meneli”. Pewne jest jedno. Włókiennicza, jaką do tej pory znaliśmy, znika. Na liczącym zaledwie 300 metrów odcinku rewitalizowanych jest 16 kamienic. Powstaną w nich nowe mieszkania komunalne, świetlice środowiskowe, centrum aktywizacji zawodowej i przedszkole. Sama ulica zostanie pokryta mozaikową nawierzchnią. Planowane jest także przebicie kwartału do ul. Jaracza. W ten sposób powstać ma pasaż, który roboczo nazwano Pasażem Majewskiego.

Przebudowę ulicy Włókienniczej realizuje łódzka firma Budomal, która bardzo silnie związana jest z Łodzią. Tu powstała i tu prowadzi swoje największe kontrakty.

– Rewitalizacja miasta to ogromne przedsięwzięcie i cieszymy się, że możemy brać w nim udział. Włókiennicza przebudowywana jest naszymi rękami. Zdajemy sobie sprawę z historycznej wagi tej chwili – mówi Tomasz Jochim, dyrektor zarządzający Budomalu.

Ktoś powie, że sentyment do Włókienniczej jest nieuzasadniony. Że o tym, co stało się z tą ulicą, powinniśmy jak najszybciej zapomnieć. Z drugiej strony to element historii tego miasta. Jego tożsamość. Opowieść o tym, jak mu było ciężko. Do jakiego stanu zostało doprowadzone. Jak bardzo świat o nim zapomniał. Ale też o tym, że z tego letargu potrafiło się uwolnić. Że miejsca wstydu potrafi zamieniać na wizytówki.

Miejsce wyjątkowe

Właśnie dlatego o Włókienniczej, jaką jeszcze pamiętamy, nie wolno nam zapomnieć. Jest wiele osób w Łodzi, które uważają, że obowiązkiem ich pokolenia jest pisanie historii takich miejsc, jak Włókiennicza. Że ekipy budowlane mają tam do wykonania swoją pracę, a ludzie, którzy napiszą historię tych miejsc, swoją. Dlatego tak wiele osób i instytucji zaangażowało się stworzenie albumu o Włókienniczej. Fotograf Artur Rusek przez kilka miesięcy przychodził tam, by robić zdjęcia. Dziennikarka „Wyborczej” Agnieszka Urazińska przez kilka miesięcy rozmawiaja z tymi ludźmi. W ten sposób powstała niezwykła opowieść o miejscu wyjątkowym. Miejscu, które zasługuje na pamięć.

Ale album ten nie powstałby, gdyby nie wsparcie miasta i biznesu. Osób, które zdają sobie sprawę z ulotności tej chwili.

– Nie można w przypadku ulicy Włókienniczej mówić wyłącznie o remontach kamienic. To żmudny proces zszywania tego, co z różnych powodów historia pozostawiła nam, współczesnym mieszkańcom Łodzi, w schedzie. Miasto takie jak Łódź wciąż pozostaje pełne kontrastów i wzajemnych niezgodności – także w sferze architektury i przestrzeni. Stanowi ono wyzwanie dla nas, architektów, projektantów i firm zajmujących się budownictwem – dodaje Tomasz Jochim.

BUDOMAL 360

To Drupa Kapitałowa działająca na terenie Łodzi od ponad 25 lat. Dziś jest jedną z największych firm branżowych w województwie łódzkim. Nadrzędnym celem i misją firmy BUDOMAL 360 jest zapewnienie kompleksowego zakresu usług dla każdego z realizowanych przedsięwzięć, od projektu, przez wykonanie aż do ulokowania go na rynku.

BUDOMAL 360 przeprowadził inwestycje warte już przeszło 770 milionów złotych. Koncentruje się na przedsięwzięciach związanych z budownictwem mieszkaniowym (firma wzniosła m.in. osiedla i inwestycje Panoramika, Liściasta Park, Apartamenty Na Wspólnej, Mieszkanie przy Tulipanie), projektami termomodernizacji budynków mieszkalnych i obiektów użyteczności publicznej, montażu oraz konserwacji urządzeń dźwigowych.

BUDOMAL 360 ma również na koncie inwestycje komercyjne w tym sztandarowy projekt nowej, łódzkiej siedziby mBanku – Przystanek mBank. To jeden z najnowocześniejszych łódzkich biurowców i pierwszy zlokalizowany w Nowym Centrum Łodzi. Pracuje w nim blisko 2,5 tys. łodzian.

Firma wciąż realizuje w Łodzi nowe przedsięwzięcia. W całości modernizuje budynek ZUS przy ul. Zamenhofa, w konsorcjum z firmą Warbud buduje nowy oddział szpitala WAM przy ulicy Żeromskiego, rewitalizuje łódzkie kamienice przy ulicach Włókienniczej, Sienkiewicza, Wschodniej i Tuwima.

W planach ma wykonanie kolejnego obiektu biurowego u zbiegu ulic Sienkiewicza i Piłsudskiego, zespołu wielofunkcyjnych budynków między ulicą Targową a Dowborczyków oraz następnego przedsięwzięcia deweloperskiego przy ulicy Aleksandrowskiej.

BUDOMAL 360 mocno wierzy w szansę jaka stoi przed Łodzią. Szansę na zmianę, która faktycznie wprowadzi miasto i jego mieszkańców w XXI wiek.

Projekt Miasto 360

Powinniśmy zdawać sobie sprawę z historycznej wagi tego momentu. Łódź przechodzi właśnie przeobrażenie, jakie skalą i rozmachem porównać można jedynie do czasów, kiedy miasto powstawało z niczego. Proces ten odbywa się na różnych płaszczyznach. Tą, którą widać najwyraźniej jest architektura. Powstają nowe biurowce, osiedla, historyczne fabryki zyskują nowe funkcje. Ale zmiana następuje również w warstwie społecznej. Zmieniamy się my, łodzianie. – Dlatego w projekcie Miasto 360 staramy się przyjrzeć tej przemianie z różnych perspektyw. Obejść ten proces dookoła i opowiedzieć go, pod każdym z możliwych kątów – mówią w BUDOMAL.

Źródło: http://lodz.wyborcza.pl/lodz/7,72937,24661656,miasto-360-budowniczowie-z-ulicy-kamiennej.html